Kyunsu Socializing Trip Diary of kokhy

ကၽြန္းစု ဒိုင္ယာရီ ၁၈-၅-၂၀၁၃ - ၁၅၄၅ နာရီ ကိုခိုင္ အင္ဒိုနီးရွားက ျပန္ခဲ့ပါၿပီ။ ေလဆိပ္မွာ ေဒၚမီမီေထြး ႏွင့္ ဆရာပိတို႔ လာႀကိဳ ၾကသည္။ ေနျပည္ေတာ္ ကေန ၁၀၃၀ နာရီ ထြက္ခဲ့တာ အခုဘဲ ေရာက္တယ္ ဆိုပါတယ္။ ကိုခိုင္ ကၽြန္းစု ခရီးဆက္ရမည္ မို႔ ေနျပည္ေတာ္ မျပန္ေတာ့ပါ။ ရန္ကုန္မွာ ေစာင့္ရင္း လိုအပ္တာေတြ လုပ္ရပါမည္။ ၁၉-၅-၂၀၁၃ ေန႔မွာ ၅ ေယာက္စာ ၿမိတ္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ဝယ္ခိုင္း ရသည္။ ကိုပိကို ဂိမ္း ဆိုင္ လိုက္ပို႔ သည္။ ကိြဳင္ တစ္ေစ့ျဖင့္ ေရခဲမုန္႔ ေကာက္တာ ရ သြားလို႔ ႂကြား မဆုံးေတာ့ပါ။ ၂၀-၅-၂၀၁၃ ေယာက္စာ ၿမိတ္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ သြား ယူခိုင္းသည္၊ ကိုခိုင္ ၂၇၅၀၀၀ ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးႏိုင္ ျပန္လာသည္၊ ေလယာဥ္ လက္မွတ္က ၄၇၅၀၀၀ ျဖစ္သည္။ ျပန္လာေတာ့ Discount ၅၀၀၀ ေပးတဲ့ အတြက္ ၄၅၀၀၀၀ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ပိုေငြ ျပန္ အမ္း ပါသည္။ ျပန္အမ္းေငြကို အခန္းခ ၂၄၀၀၀ ေပးလိုက္ ရပါသည္။ ကိုခန္႔ေဇာ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ လမ္းမွာပဲ ရွိေသးသည္။ ဟိုတယ္ ကိစၥ စစ္ေဆးခိုင္းလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေနမ်ိဳး ၿမိတ္ ျပန္ေရာက္ ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခန္း ယူထားသမွ်ကို တစ္ေယာက္ခန္း ျပန္ ယူခိုင္းသည္၊ အခန္း လုံေလာက္စြာ မရပါ။ ၃ ေနရာ ခြဲ ေနရမည္။ ညေနပိုင္း ကိုခန္႔ေဇာ္ ေရာက္လာေတာ့ သူတို႔ မိသားစုနဲ႔ ရခိုင္ ဆိုင္မွာ ညစာစား ပါတယ္။ ငါးဟင္း နဲ႔ ကဏန္း အစပ္ခ်က္၊ ေဒၚမီမီေထြး အႀကိဳက္ ေတြ႕သည္ ထင္ပါ၏၊ ကိုခိုင္ အတြက္ေတာ့ စပ္ပါေပ၏။ အင္ဒိုနီးရွားျပန္ လက္ေရး ပါတိတ္ လက္ေဆာင္ မရီရီခိုင္ကို ေပး လိုက္သည္။ သူတို႔အိမ္ လိုက္ၿပီး ကိုခိုင္ က်န္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြ (ယူနီေဖါင္း ႏွင့္ CDMA 450 MHz ဖုန္း) လိုက္ ယူ သည္။ ၂၁-၅-၂၀၁၃ - ၀၅၀၀ နာရီ ရိပ္သာမွ ထြက္ ၿပီး ေမာင္ေဇာ္ကို ဝင္ေခၚသည္။ ဆက္ထြက္ လာေတာ့ ၀၅၃၀ ေလဆိပ္ ေရာက္သည္။ ကိုခိုင္ အထုတ္ေတြ ခ်ေနတုန္း၊ ကိုခန္႔ေဇာ္ အပါအဝင္၊ အတူ သြားၾကမည့္ ဦးစိုးေမာင္၊ သင္းယုလိႈင္၊ လဲ့ယဥ္ဝင္း တို႔ ေရာက္လာသည္။ ေလဆိပ္ထဲ ဝင္ေတာ့ KBZ ေကာင္တာ ကို တန္းသြားၿပီး အိပ္ေတြ အပ္ေနတုန္း မားကပ္စ္၊ နစ္ နဲ႔ အမႀကီး ေဒၚခင္မမေဆြတို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ Oriental House ဆိုင္မွာ မနက္စာစား၊ ၀၆၄၅ နာရီ ရန္ကုန္ ေလဆိပ္မွ ၿမိတ္သို႔ ထြက္ရန္ ေလယာဥ္ေပၚ တက္ရသည္။ ၀၇၀၀ နာရီ တိက်စြာ ေလယာဥ္ထြက္သည္။ ေလယာဥ္ေပၚ မွာ အခ်ိန္ ရတာနဲ႔ Presentation ကို ကိုခန္႔ေဇာ္ကို ျပၿပီး အေခ်ာသတ္ ျပင္ဆင္ ရသည္။ ေလယာဥ္ေမာင္ ကေလးက လွ်ပ္စစ္ ပစၥည္းေတြ မသုံးဖို႔ လာေျပာ ပါ ေသး တယ္။ ၿမိတ္ ေရာက္ေတာ့ မိတ္ဆက္ ဆိုင္မွာ ကတ္ေၾကးကိုက္ ေႂကြးပါတယ္။ ေကာင္း၏။ ကိုခိုင္ ကတ္ေၾကး ကိုက္ ေရာ ဒင္းမ္ဆန္းေရာ စား ပလိုက္တယ္။ ဆိုင္က ထြက္ေတာ့ ကိုခိုင္က ကိုေက်ာ္မိုးလိႈင္နဲ႔ ဟိုတယ္ သြားတယ္၊ ကိုခန္႔ေဇာ္က ဦးလွမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္းစု သြားမယ့္ ေလွ သြားၾကည့္တယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ ေတာ့ Presentation ထပ္ စစ္ေဆးတယ္၊ ကိုခန္႔ေဇာ္ ဟိုတယ္ေရာက္ လာ ေတာ့ နဲနဲ ထပ္ ျပင္ေသးတယ္။ ေနာက္ စည္ပင္ ရိပ္သာမွာ အစည္းအေဝး ေလး လုပ္တယ္၊ ဆိုင္ကယ္ နဲ႔ ေလွ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ လူေတြ ေခၚ ထားတယ္။ Presentation ကို PDF ထုတ္ ထားတာ ေနမ်ိဳးကို ေပးၿပီး မိတၱဴ ၁၀၀ ပြား ခိုင္း လိုက္တယ္။ တက္ေရာက္ လာသူ အားလုံးကို ေပးမယ္ လို႔ စဥ္းစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ Dock Yard လိုက္ျပၾကတယ္။ ေလွ ေဆာက္တဲ့ ေဒါက္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ အေသးဆုံး ေလွက ၆၅ ေပ ရွည္တယ္။ ၄၅ ေပ ေလွ တစ္စင္းေတာ့ ၾကံ႕ခိုင္ေရး လုပ္ ေနတယ္။ ေလွ အႀကီးႀကီး တစ္စင္း ေရာင္းဖို႔ ရွိတယ္၊ သိန္း ၁၅၀၀ တဲ့၊ သုံးလို႔ ရဖို႔ ေနာက္ထပ္ သိန္း ၁၀၀၀ အနည္းဆုံး ထပ္ထည့္ရမယ္။ ညစာ ေကာင္းပါသည္၊ ဘီယာ ႏွစ္ခြက္၊ သုံးခြက္ ေသာက္ပါသည္၊ ကိုေက်ာ္မိုးလိႈင္နဲ႔ ဟိုတယ္မွာ မအိပ္ခင္ ဘီယာ ဆက္ေသာက္ၾက ပါေသးတယ္။ ၂၂-၅-၂၀၁၃ - မနက္ ၀၇၀၀ နာရီ သြားမယ္ လို႔ ျပင္ဆင္ပါတယ္၊ ကိုခိုင္ အိပ္ယာထ ၿပီး Presentation နဲနဲ ျပန္ၾကည့္တယ္၊ ေရအိမ္ ဝင္တာ နဲနဲ ၾကာ သြားတယ္၊ ေနာက္က် ေနေတာ့ ကိုခန္႔ေဇာ္ နဲ႔ ကိုေက်ာ္မိုးလိႈင္ မနက္စာ စားဖို႔ သြားႏွင့္ၿပီ၊ ကိုခိုင္ဆီကို ကား ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္၊ ကိုခိုင္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဖိနပ္ ကို အိပ္ထဲ ထည့္သြားခ်င္တယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဖိနပ္ အထိုင္ မက် ျဖစ္ေနသည္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အားလုံး စားေသာက္ ၿပီးေနၿပီ။ ေလွဆိပ္ ဆင္းေတာ့ ေလွ အဆင္သင့္ ေစာင့္ ေနပါၿပီ။ ေလွက စိတ္ခ် ေလာက္စရာပါ၊ ေရတပ္က ေလွေလ၊ မဆိုးပါ။ ကၽြန္းစုဘက္ကို ေမာင္းလာေတာ့ ကိုခိုင္ အဆက္မျပတ္ ဓါတ္ပုံ ရိုက္လိုက္ Facebook တင္လိုက္ အလုပ္ရႈပ္ လာခဲ့သည္၊ ပထမဆုံး အေခါက္ ဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ အျပည့္ပဲ ေလ။ အင္တာနက္ ကလဲ ေကာင္းေနသည္၊ ကၽြန္းစုကို လွမ္း ျမင္ရတဲ့ အထိ connection ရသည္။ ခန ေနေတာ့ WCDMA mode မရေတာ့ပါ။ GSM mode ျပန္ေျပာင္းေတာ့ အင္တာနက္ ျပန္ရပါသည္။ မေႏွးလွပါ။ ကၽြန္းစု မွာ ထားမည့္ MIS Database အတြက္ နည္းနည္း စိတ္ခ် သြားသည္။ လမ္းမွာ သစ္ပင္ မေပါက္တဲ့ ကၽြန္း ငယ္ ကေလးေတြကို ကၽြန္းဆင္းရဲ လို႔ ေခၚေၾကာင္း သိရပါသည္၊ နာမည္ကို သေဘာက်ပါ၏။ ကၽြန္းစု ဆိပ္ကမ္း မွာ ရွိတဲ့ ဘုရားကို အေဝးက ျမင္ရသည္။ ဆိပ္ခံက ကြန္ကရစ္ ဆိပ္ခံ ျဖစ္သည္၊ အခိုင္ အမာ ေဆာက္ထားသည္။ ေလွေတာ့ မ်ားမ်ား စားစား မေတြ႕ပါ၊ ေလး ငါး ေျခာက္ စင္းသာ ရွိသည္။ ခန္းမသို႔ တန္းသြားသည္၊ ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ရုံးႏွင့္ တြဲလ်က္ ျဖစ္သည္၊ ခန္းမထဲတြင္ လူစုံ ေနပါၿပီ၊ ကိုခိုင္ Laptop ကြန္ပ်ဴတာကို Presentation ျပရန္ ဆင္ခိုင္းလိုက္သည္၊ ခန ေနေတာ့ ကိုခိုင္ လိုက္သြားပါသည္၊ အားလုံး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဝန္ႀကီး ႏွစ္ပါး၊ Markus အပါအဝင္ ကမ႓ာ့ဘဏ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ဦးခန္႔ေဇာ္ အပါအဝင္ ေက်းလက္ ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး ဦးစီးဌာန ဝန္ထမ္းမ်ား၊ ဦးလွမ်ိဳး အပါအဝင္ စည္ပင္ ဝန္ထမ္းမ်ား အသီးသီး ဝင္လာၾကသည္။ အခန္းအနား စတင္ပါၿပီ။ စီမံ/စီးပြား ဝန္ႀကီး ဦးသိန္းလြင္က အဖြင့္အမွာစကား ေျပာၾကားၿပီး ကိုခိုင္က စီမံကိန္းအက်ဥ္း ခ်ဳပ္ Present လုပ္သည္။ ေမးျမန္းလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ကိုခန္႔ေဇာ္ ေျဖသည္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက ရပ္/ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြ တက္တက္ ႂကြႂကြ ေမးၾကတာ ပါဘဲ။ Markus က ေက်းရြာေတြ ရဲ႕ အေျခအေနကို ေမးတယ္၊ ကိုခိုင္ ဘာသာ ျပန္ေပးတယ္။ ေနာက္ Markus က ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာတယ္။ သစ္ေတာ/သတၳဳ ဝန္ႀကီး ဦးတင္စိုးက နိဂံုးခ်ဳပ္ အမွာစကား ေျပာၾကားၿပီး အလုပ္ရုံ ေဆြးေႏြးပြဲကို ႐ုပ္သိမ္းခဲ့သည္။ ေန႔လည္စာ နဲ႔ ဧည့္ခံတယ္။ ဟင္းေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္ရုံ ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေတာ့ စည္ပင္ရုံးကို ၾကည့္တယ္၊ စည္ပင္ရုံးက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရုံး ေဘး ကပ္လ်က္၊ ေတာင္ကုန္းကေလး ေပၚမွာ၊ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ကေလးပါပဲ။ ဝန္ထမ္းက ၆ ေယာက္ ပဲ ရွိတယ္။ သန္႔ရွင္းေရးေတြ၊ ေစ်းေကာက္ေတြ၊ ေရေျမာင္းေတြ၊ သုႆန္ေတြ၊ လမ္းျပင္တာေတြ၊ စသည္စသည္ ကို ဘယ္လိုေတြ တာဝန္ ခြဲေဝ လုပ္ေနၾကတယ္ မသိ။ ကြန္ပ်ဴတာကို အခန္း ေသးေသးေလးထဲ ထည့္ထားတယ္။ မီးစက္ လိုမယ္၊ မိတၱဴ ကူးစက္ ႏိုင္တဲ့ မီးစက္ ဝယ္ေပးသင့္တယ္ လို႔ ကိုခိုင္ ေတြးမိတယ္။ ကိုခိုင္ ေက်ာက္မဲမွာ ေနတုန္းက မီးစက္နဲ႔ မိတၱဴစက္ မတြက္မိဘဲ မိတၱဴစက္ အေကာင္းစား ဝယ္မိတာ ကူးမရဘဲ ျဖစ္ဘူးတယ္။ ေနာက္ ကတၱလူ ရြာကို ခ်ီတက္ ၾကတယ္။ ေတာင္ကုန္း ကေလးကို ပတ္တက္ၿပီ သြားရတယ္။ ေတာင္ေပၚ လမ္းကေလး လိုပဲ၊ ကၽြန္းေပၚမွာ ဆိုတာေတာင္ ေမ့သြားတယ္၊ လမ္းကေတာ့ မၿပီးေသးပါ။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေမာင္းေတာ့ ကတၱလူ ရြာကို ေရာက္ပါၿပီ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စီစဥ္ ထားတယ္ ဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းက ေတာ္ေတာ္ ႀကီးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္လဲ ေကာင္းတယ္။ တိုင္ေတြကို မွန္စီေရႊခ် လုပ္ထားတယ္။ အဲသည္ ရြာမွာ ေမးၾက ေျဖၾကတာ ၁ နာရီေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ ျပန္ခ်ိန္ က လည္း ရွိေသးတယ္။ ကပ ကို မသြားေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ဝန္ႀကီးေတြက ရြာသားေတြ စု ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတာကို အားနာလို႔ သြားခ်င္ တာနဲ႔ သြားလိုက္ ၾကတယ္။ သိပ္ မေဝးပါဘူး။ ခန ပဲ ေမာင္းရ ပါတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းမွာ လူစု ထားတယ္။ ဒီရြာ မွာေတာ့ တကယ္ ခန ဘဲ ေျပာတယ္။ အုန္းစိမ္းရည္ တိုက္တယ္။ မိုး ရြာလာတယ္။ ျပန္ လာၾကတယ္၊ လမ္းမွာပဲ မိုးတိတ္ သြားတယ္။ ေလွဆိပ္ ေရာက္ေတာ့ ဘုရား ေနာက္ခံ ထားၿပီး ဓါတ္ပုံ ရိုက္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုရား ေနာက္ခံ ထားေတာ့ အလင္းေရာင္ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္လို႔ မဲ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလုံးက ဘုရား ေနာက္ခံ ထားၿပီး ရိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့လဲ ရိုက္လိုက္ ၾကတာေပါ့၊ ကၽြဲ လို႔ ဖတ္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲကြယ္၊ ကိုယ္ခ်င္း ကိုယ္ခ်င္း နားလည္ရင္ ၿပီးတာဘဲကို။ ကၽြန္းစုက ထြက္လာၿပီး ဦးက်ားရဲ႕ ကၽြန္းကို ဝင္ၾကည့္ၾက ပါတယ္။ အေတာ္ ကို ေအာင္ျမင္ ေနတဲ့ စီပြားေရး လုပ္ငန္းပါ။ ကိုခိုင္ ဖုန္းက ဓါတ္ခဲ ၄% ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ဓါတ္ပုံ ရိုက္ မရ ေတာ့ပါ။ ကိုခန္႔ေဇာ္ ဖုန္းက အားကုန္လို႔ ပိတ္ ေတာင္ သြားၿပီ။ ၿမိတ္ကို ျပန္လာေနေတာ့ ဦးသက္ဦးရွိန္ က မနက္ျဖန္ ေတာ့ အေပ်ာ္ေလွ စီးရုံဘဲ လို႔ ေျပာပါတယ္၊ သူ႔ကို ရစ္လိုက္ ပါတယ္၊ အေပ်ာ္ ခရီး ဆိုတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးဘို႔ လိုေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္၊ သူက မနက္ျဖန္ ေပ်ာ္ေစရမယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ၿမိတ္ ေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္ အျမန္ျပန္ ေရခ်ိဳး ရပါတယ္။ ၂၄-၅-၂၀၁၃ ျပန္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္ၾကတဲ့ အတြက္ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ကိစၥေတြ လုပ္ရပါတယ္၊ ၅ ေယာက္စာ လက္မွတ္ ဝယ္ရတယ္၊ ကမၻာ့ဘဏ္ သုံးေယာက္စာ ရက္ ျပင္ရမယ္။ ညစာကို ဦးက်ား ကၽြန္းမွာ ေကၽြးပါတယ္။ ဦးစိုးေမာင္၊ သင္းယုလိႈင္၊ လဲ့ယဥ္ဝင္းတို႔ မလိုက္ေတာ့ပါ။ မေန႔ ည က ဆိုင္ဘဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘီယာ ၃-၄ ခြက္ ေသာက္ပါတယ္။ ည ျပန္လာၿပီး ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္မိုးလိႈင္နဲ႔ ဘီယာ ေသာက္ပါတယ္၊ တစ္ခြက္ ေသာက္ၿပီး တအား အိပ္ခ်င္ လာေတာ့ အိပ္ လိုက္ ပါတယ္။ ၂၃-၅-၂၀၁၃ မနက္ ေစာေစာ ထ ရ ပါတယ္၊ ၀၆၀၀ နာရီ ထြက္တယ္၊ ေလွေပၚမွာ breakfast စားတယ္၊ ဦးသက္ဦးရွိန္က ဘီယာ ကို ေဖါ့ဘူးနဲ႔ အျပည့္ ေရခဲ နဲ႔ တကြ ထည့္စိမ္ လာပါတယ္၊ ေတာ္ေပစြ။ ေလွေပၚမွာ စားတဲ့ Breakfast က ေတာ့ ရွမ္း ေခါက္ဆြဲပါ။ တနသၤာရီ တိုင္း ေဒသႀကီးမွာ စားရတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ေပါ့ေလ။ ေလွေပၚမွာ စီးရင္း ဦးပိုင္း သြား ထိုင္ေနတုန္း Markus လာ ထိုင္ပါတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္း ဆင္းရဲ အေၾကာင္း ရွင္းျပရင္း ေဘးက ကၽြန္းကေလး ေတြကို ျပပါတယ္၊ သူစိတ္ဝင္စား သြားၿပီး ဓါတ္ပုံ တျဖတ္ျဖတ္ ရိုက္ေတာ့ တာဘဲ၊ Poor Island ဆိုၿပီးေတာ့။ ထိုင္ရင္းနဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ စကား ေျပာေနရင္း ဗီြဒီယို အေၾကာင္း ေရာက္ သြားေတာ့ သူက စာတန္း ထိုးတာထက္ သက္ဆိုင္ရာ စကားသံ ထည့္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္၊ မလဲ့ယဥ္ဝင္းကို တစ္ခါတည္း လႊဲ ေပးလိုက္တယ္၊ ခန ေနေတာ့ ဖိနပ္ကၽြန္း ကို ျမင္ရပါၿပီ၊ ဖိနပ္ကၽြန္း ကို ေလွ ကပ္လို႔ မရပါ၊ ေရတိမ္သည္၊ ေလွ အေသးနဲ႔ လာႀကိဳတယ္၊ ဒီရြာမွာ ဆိပ္ခံ တံတား မရွိပါ။ ရြာလယ္ လမ္း ကေလး အတိုင္း ေလွ်ာက္ လာၾကသည္၊ လမ္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ ကေလး ၿပိဳပ်က္ ေနတာ ေတြ႕ပါတယ္၊ စာသင္ေက်ာင္း မွာ ေတြ႕ဆုံ ပါတယ္၊ တစ္နာရီေလာက္ ၾကာတယ္၊ Markus က ရြာထဲ ပတ္ၾကည့္ခ်င္ ေသးတာ၊ ေရက် သြားရင္ လင္မလို ရြာ အဝင္ခက္မယ္ ဆိုၿပီး မနည္း ေျပာမွ နည္းနည္းဘဲ သြားေတာ့တယ္၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ အဲသည္ ရြာက အျပန္ သင္းယုလိႈင္ ရယ္ လဲ့ယဥ္ဝင္းရယ္ ေဂြးသီးေတြ ေတာင္း လာေသးတယ္၊ ေလွေပၚ ေရာက္ၾက ေတာ့ ခန ေမာင္းလိုက္တာ လင္မလို ရြာကို ေရာက္ေရာ ဆိုပါေတာ့၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာ ရွိေနတာေလ။ လင္မလို ရြာအနီနား ေရာက္ေတာ့ ရြာသားေတြက အနီးနားထိ မလာဘို႔ ေအာ္ေျပာၾကပါတယ္၊ ေက်ာက္ပုံ ရွိသတဲ့၊ သူတို႔ဆြ ေရာက္မွပဲ ေက်ာက္ေဆာင္ ကို ေက်ာက္ပုံ လို႔ ေခၚတာ ၾကားဘူး ေတာ့တယ္၊ ေဒသ အေခၚ ေပါ့ေလ။ ရြာနာမည္ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ရြာအဝင္ မွာ စိုက္ထူ ထားပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေတာ္ သေဘာက်ၾက ပါတယ္၊ လင္မလို ဆိုတာကို သေဘာက် တာပါ၊ သင္းယုလိႈင္ေရာ လဲ့ယဥ္ဝင္းေရာ ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ၾကတယ္။ ေတြ႕ဆုံပြဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဝင္းထဲက ဓမၼာရုံမွာ။ အသစ္စက္စက္ အေဆာက္ အဦ ေပါ့။ ထမင္းကို ရြာ လူႀကီး အိမ္မွာ ေႂကြးတယ္၊ ထမင္း စားၿပီးေတာ့ nik နဲ႔ ထမင္းစားပြဲမွာ အင္ဒိုနီးရွား ရြာနဲ႔ ျမန္မာ ရြာ ကြာျခားပုံ ေဆြးေႏြးျဖစ္ ပါေသးတယ္၊ ထမင္းစား ၿပီးေတာ့ အျပန္ လမ္းမွာ ရပ္မိ ရပ္ဖ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကား ေျပာရင္း ေလွ်ာက္ လာခဲ့ပါတယ္၊ သူေျပာတဲ့ စကားထဲက သူတို႔ရြာမွာ အိမ္ရာ မူဝါဒ ရွိေနတာ ကိုခိုင္ တေစ့ တေစာင္း ေတြ႕မိလိုက္တယ္၊ ေၾသာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ေတြေတာင္ မႏိုင္တဲ့ မူဝါဒကို အစဥ္အလာ အတိုင္း ကိုင္တြယ္ ထားႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးမိ ပါတယ္၊ ရြာထဲမွာ အိမ္ေထာင္ငယ္ (အိမ္ေထာင္ က်ခါစ) ေတြကို ေျမကြက္ သတ္မွတ္ ေပးတယ္၊ အခေၾကးေငြ ေပးစရာ မလို၊ အိမ္ေဆာက္ ေနခိုင္းတယ္၊ ေျမကြက္ေတြကို ႀကိဳသတ္မွတ္ ထားၿပီး ရြာမိရြာဖ ေတြ က ထိန္းသိမ္း ထားတယ္၊ တကယ္လို႔ တျခား အရပ္ကို တစုံ တယာက္ ေျပာင္းေရႊ႕ သြားရင္ အိမ္ကို ရြာမိရြာဖထံ အပ္ရတယ္၊ ေရာင္းလို႔ မရဘူး။ ေနာက္ ေနမည့္လူကို ေနရာ ခ် ေပးတယ္။ သူ႕ရြာ ဓေလ့နဲ႔ သူတို႔ေတြေတာ့ အဆင္ေျပေနပုံပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေလွ ဆင္းၿပီး ထြက္ခဲ့ ပါေတာ့တယ္။ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့ ေသာင္ခုံေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သုံးနာရီ ၾကာ ေသာင္တင္ ေနခဲ့ ဘူးေၾကာင္း ေျပာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကိုခိုင္တို႔ ေလွကို ရြာက ေလွ တစ္စင္းနဲ႔ ေရေၾကာင္းျပ ခိုင္းခဲ့တယ္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ဘီယာ ဘူးကေလးေတြ ေဖါက္ဖို႔ ကိုခိုင္ စည္းရုံး ပါတယ္။ နဲနဲ ပဲမ်ား ေနၾကတယ္၊ ေသာက္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မေျပာဘူး၊ ကိုခိုင္ နဲ႔ nik ပဲ ေသာက္မယ္၊ အိုေက ပါေလ၊ ႏွစ္ေယာက္ ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ထဲ ထက္ေတာ့ မ်ားတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘီယာ ကို ခြက္ထဲ ထည့္ ၿပီးေတာ့ ဦးလွမ်ိဳး ဘက္ေျပာင္း လာပါတယ္။ Markus ကေတာ့ မေသာက္ ေသးပါ။ ကိုခန္႔ေဇာ္ ရယ္ ဝန္ႀကီး ႏွစ္ပါးရယ္က မေသာက္ပါ။ ႏွစ္ခြက္ ေလာက္ Cheer လဲ လုပ္ၿပီးေရာ။ Markus ပါ လာပါတယ္။ ဦးလွမ်ိဳးက ဝန္ႀကီး ဦးတင္စိုးကို ဘယ္လို ဧည့္ခံ မလဲ ၾကည့္ရမွာဘဲ လို႔ ေျပာေတာ့ ဝန္ႀကီးက သူ႕ရြာ ေဘးက ျဖတ္ေမာင္းခ်ိန္ က်ေတာ့ ၾကည့္ ဆိုၿပီး သူ႕ လူေတြဆီ ဖုန္းဆက္ ေတာ့တာဘဲ၊ သူ႕ရြညက ပန္းဇင္ ဆိုတဲ့ ရြာ။ နာရီဝက္ ေလာက္ ေမာင္းေတာ့ ေရာက္တယ္၊ သူ႔လူေတြက ေလွငယ္ တစ္စီးနဲ႔ ေခ်ာင္းဝက ေစာင့္ ေပးတယ္၊ ေကာင္းေလစြ။ အဲဒီ ကေန စၿပီး ေရွ႕မွာ ေသာင္ခုံ ေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ ဝန္ႀကီး ဦးတင္စိုးက ေလွကို ေမာင္းရတယ္၊ ေလွဆရာက ေရေၾကာင္း မသိေတာ့ဘူး။ တစ္နာရီေလာက္ ၾကာေတာ့ တနသၤာရီ ျမစ္ဝ ေရာက္ၿပီ၊ အဲသည္ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ဝန္ႀကီး ဦးသိန္းလြင္က ေလွကို ေမာင္းပါတယ္၊ သူ႔ရြာနား နီးၿပီကိုး။ ေမာင္းေလွာ္ကို ၁၄၃၀ မွာ ေရာက္ပါတယ္၊ အဲဒီရြာ ေတြ႕ဆုံပြဲမွာ ေက်းရြာ အုပ္စု ခုနစ္ခု မွ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ ၿမိတ္ကို ျပန္ခဲ့ၾကတာ ၁၈၃၀ နာရီ ျပန္ေရာက္ ပါတယ္။ ၂၄-၅-၂၀၁၃ ေစာေစာ ေတာ့ ထ စရာ မလိုပါ၊ မလိုလို႔လား မသိ၊ မနက္ ၀၄၀၀ နာရီ ႏိုးပါတယ္။ အီးေမး ဖတ္ facebook မွာ ပုံ တင္ ၀၇၀၀ ေလာက္ ရွိေတာ့မွ ကိုခန္႔ေဇာ္ ကို ႏိႈး၊ ခန ေနေတာ့ ကားေရာက္လာ၊ မနက္စာ ရန္ကုန္ မုန္႔ဟင္းခါး သြားစား၊ နဲနဲ ေစာ ေနေသးတာနဲ႔ ၿမိတ္ မွာ စစ္ေဆးရမယ့္ လမ္း ႏွစ္လမ္း သြားစစ္ေသး တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ ျပန္သြားၿပီး ေလဆိပ္ ဆင္းဘို႔ ျပင္တယ္။ ဟိုတယ္ကေန စုရပ္ မိတ္ဆက္ ဆိုင္ကို သြားတယ္။ မိတ္ဆက္မွာ ကတ္ေၾကးကိုက္ တစ္ခါ ထပ္ စားတယ္။ ေကာ့ေသာင္းကေန ေလယာဥ္ တက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ ေလဆိပ္ကို သြားၾကတယ္။ ေလဆိပ္ ဗီြအိုင္ပီ ေဆာင္မွာ ေလယာဥ္ ေစာင့္ ေနေတာ့ Markus က ဗီြအိုင္ပီ ျဖစ္ရတာ အေတာ္ ေကာင္းတာဘဲ လို႔ ေျပာတယ္။ သူ သေဘာ က် လို႔။ ၿမိတ္-ရန္ကုန္ ေလယာဥ္ ကေတာ့ ဒီလိုပါဘဲ။ မထူးျခားပါဘူး၊ ထားဝယ္မွာ ဆင္းေတာ့လဲ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ဘဲ ၾကာတယ္။ ၁၄၀၀ နာရီ ရန္ကုန္ ေရာက္တယ္။ ကိုခန္႔ေဇာ္ နဲ႔ လဲ့ယဥ္ဝင္း တို႔က ရန္ကုန္မွာ ေနခဲ့တယ္။ ရန္ကင္းမွာ သင္းယုလိႈင္ရဲ႕ အေဒၚ ဆီက ပစၥည္း ခန ဝင္ယူတယ္။ ဦးစိုးေမာင္က ၅၁ ရိပ္သာ မွာ အလုပ္ရွိေတာ့ ေနခဲ့တယ္။ ကိုခိုင္ နဲ႔ သင္းယုလိႈင္ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္ခဲ့တာ ည ၂၀၀၀ နာရီ အိမ္ျပန္ ေရာက္ပါတယ္။ ခရီးစဥ္ တစ္ခုလုံး အစအဆုံး ၾကည့္လိုက္ရင္ ေခ်ာေမာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ခရီးစဥ္ လို႔ ေျပာရပါမယ္။ အဆုံးထိ ဖတ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ (ကိုခိုင္)