kyunsu visit by world bank mission for japanese grant

Kokhy ကို Nik က အစည္းအေဝးမွာ ဂ်ပန္ အစိုးရက CDD ဘ႑ာေငြထဲကို ေဒၚလာ ၁၅ သန္း ေပါင္းထည့္ လွဴဒါန္းမယ့္ အစီအစဥ္ကို ေျပာျပ လာတယ္ nodoka နဲ႔ အတူ ဂ်ပန္ လူမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္ ပါတဲ့ အဖြဲ႕က ကၽြန္းစု ၿမိဳ႕နယ္ ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေက်းရြာေတြ ဆီ ကြင္းဆင္း ေလ့လာခ်င္တယ္ လို႔လဲ ေျပာတယ္

ေကာင္းတာေပါ့ ကိုခိုင္တို႔ လက္ရွိ ေဒၚလာ သန္း ၈၀ နဲ႔ CDD အေကာင္အထည္ေဖၚတာက ၿမိဳ႕နယ္ ၁၅ ခုဘဲ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္တယ္ အီတလီေခ်းေငြနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ၿမိဳ႕နယ္ တိုးဘို႔ ဆိုတာကလဲ အခုမွ လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြး ေနတဲ့ အဆင့္ဘဲ ရွိေသးတယ္ လွဴဒါန္းေငြ ဆိုရင္ ျမန္ေပမယ့္ ေခ်းေငြနဲ႔ လုပ္ဘို႔ အတြက္ က်ေတာ့ လက္တြန္႔ ေနေသးတယ္ ထင္ပါတယ္

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ ကိုခိုင္တို႔ ဒီ CDD စီမံကိန္း ၁၅ ၿမိဳ႕နယ္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ျပႏိုင္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၃၃၀ လုံး တခ်ိန္ခ်ိန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လာမွာပါ၊ တစ္ျပည္လုံး မွာ ျပန္႔က်ဲ တည္ရွိေနတဲ့ ေက်းရြာေပါင္း ၆ ေသာင္းေက်ာ္ လႊမ္းျခဳံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဘို႔ကလဲ အရင္ႏွင့္ စာရင္ နီး လာပါၿပီ။

CDD စီမံကိန္း ဆိုတာကလဲ ေရရွည္ လုပ္ရင္ ထိေရာက္မႈက သိသာသေလာက္ တစ္ခနတာ အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ ဘာမွ မရွိသလို ထင္ရတယ္ မျမင္သာဘူး CDD စီမံကိန္း ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကလဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမႇင့္တင္ေပးဘို႔ ျဖစ္ေနတယ္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ အေလ့အထ ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျမင္သာပါတယ္ က်ားမ မခြဲျခားေရး ဆိုရင္ သိသိသာသာ ေအာင္ျမင္ လာခဲ့တယ္ အရင္က ဘယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေကာ္မတီမွာမဆို က်ားမ အခ်ိဳးက ၁% မေက်ာ္ခဲ့တာ CDD စီမံကိန္း မွာ အမ်ိဳးသမီး ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္မႈက ၄၉% ေက်ာ္ခဲ့တယ္ တကယ္ေတာ့ က်ား ၉၉ မ ၁ ကေန က်ား ၅၁ မ ၄၉ လို႔ ေျပာင္းလဲ ပစ္ႏိုင္ခဲ့တာ တကယ့္ ေအာင္ျမင္မႈပါ

နိဒါန္း နဲနဲ ရွည္သြားပါတယ္ တကယ္က ခရီးစဥ္ မွတ္တမ္း ေရးခ်င္တာပါ

၂၀၁၄ ဇြန္လ ၂ ရက္၊ ဂ်ပန္အဖြဲ႕နဲ႔ လိုက္ပါရမယ့္လူ တစ္ေယာက္ခ်င္းကို ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ ေျပာျပတယ္ ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးရင္ အနည္းအက်ဥ္း ညႇိတယ္၊ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ကိုခိုင္နဲ႔ အဖြဲ႕က၃ ရက္ ညေနပိုင္း ရန္ကုန္ ဆင္းမယ္၊ ၄ ရက္ မနက္ ေလယာဥ္ စီးမယ္၊ သန္းႏိုင္ဝင္းနဲ႔ အဖြဲ႕က ၅ ရက္ေန႔ ကမၻာ့ဘဏ္ အဖြဲ႕နဲ႔ အတူ ေလယာဥ္စီးၾကမယ္။ ျမန္မာ့ ေလေၾကာင္း ေလယာဥ္က ေန႔ခင္းပိုင္း ျဖစ္ေလ့ ရွိတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ညေနပိုင္း မီမီဖူးပြင့္ခိုင္ စကၤာပူ ပညာသင္ဆု စာေမးပြဲ ေအာင္တယ္လို႔ အမွတ္ ၂ အေျခခံ ပညာ ဦးစီး ဌာနက ဖုန္းဆက္ လာတယ္၊ ညေန မွီရာ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္ ဆင္းပါ၊ မနက္ ရုံးခ်ိန္ အမီ အမွတ္ ၃ အေျခခံ ပညာ ဦးစီးရုံးကို သတင္းပို႔ပါ လို႔ဆိုပါတယ္။ အဲဒါမွ ဂြ ဘဲ။

၂၀၁၄ ဇြန္လ ၃ ရက္၊ မနက္ ၅ နာရီ ၂၀ အိပ္ယာ ႏိုးေတာ့ မီမီဖူးပြင့္ခိုင္ဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူက ရန္ကုန္ ေရာက္ေနၿပီ၊ ေဖေဖ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ၿပီလဲ တဲ့၊ ေန႔လည္မွ ထြက္လာမွာေလ လို႔ ေျပာေတာ့ အင္း ျမန္ျမန္ ထြက္ခဲ့ တဲ့၊ ပိုက္ဆံ ၁၀၀၀၀ ဘဲ ပါတယ္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ေနာင္ကို လာပို႔ေပးဖို႔ ေျပာေပးဦးတဲ့၊ ဒါနဲ႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ေနာင္ဆီကို ဆရာသမားေရ မီးမီး ရန္ကုန္ေရာက္ေနၿပီ ေငြ ၅ ေသာင္းေလာက္ ေပးထားေပးပါဦး ေျပာေတာ့ သူက ဆုခ်မ္းေျမ႕ေဇာ္ ေျပာလို႔ သိၿပီးသား၊ သြားလိုက္မယ္ ဘယ္မွာ တည္းလဲ ေမးတယ္၊ ပန္ဒါဟိုတယ္ မွာ တည္းမယ္ ေျပာတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုနက အထိ ဘတ္စ္ကားေပၚဘဲ ရွိေသးတယ္ မေရာက္ေသးဘူး ေျပာလိုက္တယ္၊ ေမသူေက်ာ္ဆီ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ကိစၥ ေမးေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ၁၁ နာရီေလာက္မွ ရမယ္ ေျပာတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ အတူ လိုက္မယ့္ ဝင္းမင္းထြန္း၊ မ်ိဳးၿငိမ္းထြန္း၊ ေအးသီတာထြန္း၊ ထြန္းသုံးထြန္း ဆီ တန္းစီ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကား။ ၁၁ ခြဲ ထြက္မယ္ အသင့္ျပင္ထားေပါ့။ ၁၀ နာရီေလာက္ က် ေတာ့ ဂ်န္းရွင္းကို ခ်ီတက္ သြားတယ္၊ လက္မွတ္ ကိုယ္စားလွယ္က ခန ေနရင္ ေရာက္မယ္ သြားယူေနပါၿပီ ေျပာတာနဲ႔ ေကာ္ဖီ ေသာက္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ ေနတယ္။ မီမီဖူးပြင့္ခိုင္က ပန္ဒါဟိုတယ္ ေရာက္ေနၿပီ၊ အခန္း ၃ ခန္း ႀကိဳယူထားၿပီ လို႔ေျပာတယ္။ ၁၁ ထိုးခါနီး လက္မွတ္ ရ တယ္၊ ဝင္းမင္းထြန္းကို ဝင္ေခၚ၊ ေအးသီတာထြန္း ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဝင္ေခၚတာ ၄၃၀၄ မရွာတတ္လို႔ ရြာလည္ ေနေသးတယ္၊ ေနာက္ မ်ိဳးၿငိမ္းထြန္း ဝင္ေခၚၿပီး ေဖ့စ္ဘြတ္တခြင္မွာ နာမည္ေက်ာ္တဲ့ မဟာအျမန္လမ္း ဆီ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္၊ အျမန္လမ္းနား ေရာက္မွ မီမီဖူးပြင့္ခိုင္က ၇ တန္း လစဥ္ရီပို႔ကဒ္ လိုေသးတယ္တဲ့၊ သူ႔ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္လွဝင္းဆီ ဖုန္းဆက္ ေျပာေတာ့ အားတက္သေရာ ခ်က္ခ်င္း ရွာေပးလိုက္တယ္၊ ေခ်ာစု သြားယူၿပီး ေဇာ္ႀကီးကို ရရာ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္ လိုက္ခဲ့ ခိုင္းလိုက္ရတယ္၊ တေလာကလုံးကို အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ကိုကုန္ေရာ၊ ၁၁၅ မိုင္မွာ ေန႔လည္စာစားတယ္၊ ရန္ကုန္ တိုးလ္ဂိတ္ နား ေရာက္ေတာ့ မီမီဖူးပြင့္ခိုင္ က သူ မျဖည့္တတ္တဲ့ အပိုဒ္ေတြ ဖုန္းဆက္ေမးေသးတယ္၊ ခနေန ေရာက္မယ္၊ ေရာက္မွ ျဖည့္ေပးမယ္ ေျပာရတယ္။ ၅ နာရီေလာက္ ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္တယ္၊ ဝင္းမင္းထြန္း သူ႔အိမ္မွာ အိပ္မွာမို႔ လမ္းမွာ ဆင္းတယ္၊ မႏၱေလး အက္ဖ္အမ္ ဖြင့္ ထားရတယ္ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္မိ ေနမွာ စိုးလို႔၊ ရွင္းတဲ့ လမ္းေၾကာ ေရြး ေမာင္းရင္း မိုးကလည္း သည္းလာေတာ့ ဟိုတယ္ ေျပာက္ေနလို႔ ပတ္ေမာင္းလိုက္ရ ေသးတယ္။ ဟိုတယ္က သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္း ဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး၊ စားေသာက္ခန္းမမွာ မီမီဖူးပြင့္ခိုင္တို႔ အဖြဲ႕ ေဖါင္ျဖည့္ေနၾကတာ ကူညီ ေပးလိုက္တယ္၊ မနက္ျဖန္မွ တင္ရမွာပါ။ ကိုခိုင္က ၇ နာရီ ကြင္းခ်ိန္း၊ ၉ နာရီ ေလယာဥ္ ထြက္မွာ။

၂၀၁၄ ဇြန္လ ၄ ရက္၊ မနက္ ေစာေစာ ႏိုးပါတယ္၊ မ်ိဳးၿငိမ္းထြန္း၊ ေအးသီတာထြန္း တို႔ကို ႏိႈးၿပီး ကိုခင္ေမာင္ထြန္း ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းတယ္၊ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ၇ နာရီ ၅ မိနစ္၊ ေစာေသးတယ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္း ေကာင္တာ ေရွ႕မွာ တန္းစီေနတာ အေတာ္ေတာင္ ရွည္ေနႏွင့္ၿပီ၊ ကိုခိုင္တို႔လဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ဝင္စီ ေနလိုက္တယ္၊ ခနေနမွ ဝင္းမင္းထြန္း မလာေသးတာ သတိရၿပီး ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေရွ႕နားေရာက္ေနၿပီ ေျပာတယ္၊ ေအး ျမန္ျမန္လာ ေပါ့။ တန္းစီလို႔ ေကာင္တာနား ေရာက္ခါနီးမွ သတိရတယ္ လက္မွတ္က အတြဲလိုက္ ဝယ္ထားတာ တစ္ေယာက္ စီရင္ ရၿပီေလ၊ ဟဲဟဲ မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ဆက္စီ ေနလိုက္တယ္၊ ဝင္းမင္းထြန္း ေရာက္လာေတာ့ သူ႔ မွတ္ပုံတင္ပါ ေရာၿပီး ျပလိုက္ရုံပါဘဲ။ အိပ္ က ၂ ခုဘဲ အပ္တယ္။ ဘာမွ ပါဘူးေလ။ ေလယာဥ္က ၉ နာရီမွ ထြက္မွာ ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထိုင္ေနလိုက္ၾကတယ္။ အသီးသီး ေဖ့စ္ဘြတ္ တင္ရင္း ေပါ့။ ေလယာဥ္က အခ်ိန္မွန္ ၉ နာရီမွာ ထြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ရာသီဥတု သာယာလွတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ ေလေၾကာင္း အမ္ဘာရာ ေလယာဥ္က သိပ္မခါဘူး၊ သက္ေတာင့္သင္သာဘဲ၊ ၿမိတ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ကိုခိုင္ အခ်ိန္ မျဖဳန္းႏိုင္ဘူးေလ။ မနက္ျဖန္ အတြက္ လိုက္စစ္ရဦးမယ္။ တခါတည္း ကားကို မင္းသန္းရြာ ေမာင္းခိုင္းတယ္၊ ေလွကို မင္းသန္းဆိပ္မွာ လာႀကိဳခိုင္းလိုက္တယ္၊ မင္းသန္းဆိပ္ကေန ေဇးကမိဝင္ၿပီး အေသးစိတ္ မွာရတယ္၊ ႀကိဳမယ့္ ဆိုင္ကယ္ အလုံအေလာက္ ရွိဘို႔၊ ေမာင္းတဲ့လူေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စား ထားဘို႔၊ ႏိုင္ငံျခားသား တင္ေမာင္းလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မေမွာက္ေစဘို႔ အစရွိသျဖင့္ မလိုအပ္တာေတြ မွာၾကား လိုအပ္တာေတြ မွာစား အာဝါဒါးေတြ တသီႀကီး လုပ္ပလိုက္တယ္၊ အေရးထဲ မိုးက ရြာေနေတာ့ တကိုယ္လုံးကို စို လို႔၊ ရာသီဥတုက မေအးေပမယ့္ မိုးစိုေတာ့လဲ အခ်မ္းသား တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔၊ ဖ်ားေတာ့မယ္ ထင္တာဘဲ။ အဲဒီ ေဇးကမိ ကေန ပန္းဇင္ ရြာဘက္ ဆက္ေလွာ္ခဲ့တယ္၊ လမ္းမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာတို႔ အားအားရွိ ေဇးကမိဘဲသြား ေနၾကတယ္၊ တျခားရြာလဲ စစ္ပါဦး လို႔ သတိေပး လာတယ္၊ ေၾသာ-- ဟုတ္ပဘဲ၊ တျခား ရြာေတြဘက္ လွည့္ၾကဦးဖို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ခနေနေတာ့ ပန္းဇင္ ေရာက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသြားၾကည့္တယ္။ ၈၁ သိန္းေက်ာ္ ေငြေလးနဲ႔ ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ ေတြးခဲ့တယ္၊ ေဟာ အခု ေတြ႕ပါၿပီ၊ မဆိုးပါ၊ မွန္းထားတာထက္ ၂ သိန္း ေလာက္ ပိုကုန္တယ္ ဆိုပါတယ္၊ အုပ္စု ဥကၠ႒က သူလွဴလိုက္ပါၿပီ တဲ့၊ ေကာင္းေလစြ။ ပန္းဇင္က အျပန္ ပင္လယ္ဝနား စက္ပ်က္ပါေလေရာ၊ ကိုခိုင္က အခ်ိန္ မမီရင္ မင္းသန္း ျပန္မယ္၊ အဲဒီကမွ ကားနဲ႔ျပန္မယ္ ဆိုတာကို သန္းထြန္းဦးက ဆရာေရ အဲဒီကျပန္ရင္ အရမ္းၾကာမယ္၊ မင္းသန္းအထိ တစ္နာရီခြဲ၊ ကားေမာင္းတာက တစ္နာရီခြဲ စုစုေပါင္း သုံးနာရီၾကာမွာ ေလွနဲ႔ပဲ ျပန္ၾကရေအာင္ပါ ဆိုတာနဲ႔ ေအးေလ ဆိုၿပီး လိုက္ခဲ့တာ ေလွပ်က္ေတာ့ ဘယ္ ျမန္ေတာ့လို႔လဲ၊ ေလွငယ္ ေသးေသးေလးနဲ႔ လာႀကိဳတယ္၊ ဗုေဓၵာ၊ ေလွႀကီး မရွိေတာ့ဘူးလား ဆိုေတာ့ ေရက် ေနၿပီ၊ ေလွသိမ္းၿပီ တဲ့။ ကိစၥမရွိဘူး ရြာျပန္မယ္ မတင္ေသးတဲ့ ေလွႀကီး ရွာၿပီး ျပန္မယ္ ဆိုၿပီး ရြာျပန္ေမာင္းခဲ့တယ္။ ေလွႀကီး တစ္စီး က်န္ေသးတယ္၊ ဒါနဲ႔ အျမန္ ဆြဲ ထုတ္ခိုင္းၿပီး တက္လိုက္ၾကတယ္၊ ဝင္းလတ္ကို ကတ္ေၾကးကိုက္ ၄-၅ ပြဲ ထုတ္ခိုင္းလိုက္တယ္၊ မေတာ္ ေမွာင္သြားရင္ စားရမွ အားရွိမွာေလ၊ အေတာ္ေန ေမွာင္ကေမွာင္၊ ဆာကဆာ ဆိုရင္ အားငယ္ လာၾကမွာ၊ ေသခ်ာတာက အားငယ္လာရင္ အလိုလို မူးေဝ ေအာ့အန္ၾကေတာ့မွာေလ။ ထင္ထားတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ ၿမိတ္ကို ၈ နာရီ ခြဲ ေက်ာ္မွ ေရာက္တယ္။ လမ္းမွာ စားခဲ့တဲ့ ကတ္ေၾကးကိုက္က အရသာ အေတာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဝင္းမင္းထြန္း တစ္ေယာက္ေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ မွာ ပုံေတြ တင္လိုက္ေသးတယ္၊ သန္းႏိုင္ဝင္း ပါမလာေတာ့ ပင္လယ္ထဲ ေမွာင္သြားေပမယ့္ ကိုခိုင္ ပရိတ္တရား မနာလိုက္ရပါ။ ကမ္းေပၚ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုခန္႔ေဇာ္ဆီ သတင္းပို႔တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အတြက္ ခရီးသြားလာခြင့္ ရရင္ ပို႔ခိုင္းေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းတယ္၊ တကယ္ပါဘဲကြယ္၊ လွဴခ်င္လို႔ လာၾကည့္တဲ့လူလဲ ခြင့္ျပဳစာရြက္ မပါလို႔ကေတာ့ ႏိုး ဘဲ တဲ့။ ေနာင္ တစ္ေခတ္မွာ ဟာသ ျဖစ္သြားမလား မသိေပမယ့္ အခုလက္ရွိမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသား အလွဴရွင္ေတြ ပညာရွင္ေတြ ခရီးသြားလာခြင့္ ဆိုတာႀကီး တင္ျပ ေနရတာ တကယ္ဘဲ အလုပ္႐ႈပ္တယ္

၂၀၁၄ ဇြန္လ ၅ ရက္၊ ဒီေန႔ ေလ့လာေရး အဖြဲ႕ လာမယ့္ေန႔။ မနက္ ၇ နာရီ ထိုးခါနီး သန္းႏိုင္ဝင္း ဖုန္းဆက္ လာတယ္ ေလယာဥ္ေပၚ ေရာက္ၿပီတဲ့။ ဂ်ပန္ အဖြဲ႕ မေတြ႕ပါဘူးတဲ့၊ အ လိုက္တဲ့ အေကာင္ႏွယ္။ ခနေနေတာ့ ျပန္ဆက္တယ္ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းကို ေတြ႕တယ္တဲ့၊ ကဲ.. မခက္လား။ ၉ နာရီေလာက္ က်ေတာ့ ေလယာဥ္ ဆင္းပါတယ္၊ တဖြဲ႕တည္း ပါဘဲ၊ nik ေနမေကာင္းလို႔ မလိုက္ႏိုင္ဘူး။ ေလယာဥ္ ခါတဲ့အတြက္ နည္းနည္း ေတာ့ ပင္ပန္းခဲ့ၾကပုံဘဲ။ အစီအစဥ္ အတိုင္း အားလုံး ဟိုတယ္မွာ check in လုပ္မယ္၊ ၉း၄၅ ထြက္မယ္။ ၉း၄၅ က်ေတာ့ မူလ အစီအစဥ္ အတိုင္း Janelle က ကားနဲ႔ သြားမယ္၊ က်န္တဲ့လူေတြ ေလွနဲ႔သြားမယ္၊ ကိုခိုင္တို႔ အဖြဲ႕က မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ကားနဲ႔လိုက္မယ္၊ ဒါကို သန္းထြန္းဦး နားလည္တာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားၿပီး ကားနဲ႔ ခရိုင္ ေက်းလက္က ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ထည့္လိုက္တယ္။ ကိုခိုင္ ေလွဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ႏိုဒိုက က သူ က ကားနဲ႔ ဘဲ လိုက္ေတာ့မယ္ ဆိုတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ကိုခိုင္တို႔ စီးလာတဲ့ ကားနဲ႔ သြားတယ္၊ ကိုခိုင္တို႔ ေလွဆိပ္ကေန ေလွထဲ ဆင္းၾကတယ္၊ ေလွက ေသးရွည္ရွည္ ပုံ၊ အေတာ္ေတာ့ ႀကီးသား၊ ခုံ ၁၅ တန္းေလာက္ ပါတယ္ ဆိုေတာ့ လူ ၆၀ ေက်ာ္ ဆန္႔တာေပါ့၊ ကိုခိုင္တို႔ အဖြဲ႕ကလည္း ၃၀ ေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္ေလ။ အေတာ္ဘဲေပါ့။ ေလွေမာင္းလာၿပီး မၾကာဘူး၊ ပေထာ္ပထက္ ေကြ႕ ၿပီး ထြက္ လာေတာ့ ေခါင္မိုးေပၚ တက္လိုက္တယ္၊ ေခါင္မိုးက ေသးရွည္ရွည္ နည္းနည္း က်ဥ္းသေယာင္ဘဲ၊ ေလွက ျမန္ေတာ့ ေလကေလး တျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ေကာင္းသား။ ပင္လယ္ ထြက္ရုံေလာက္ ဘဲ ရွိေသးတယ္၊ ႏိုဒိုက ဖုန္း ဆက္လာတယ္၊ ေရွ႕က ကား မမီေတာ့ဘူး တဲ့၊ ေက်းလက္က ဘယ္သူ လိုက္မလဲ ဆိုၿပီး ေမးတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ကိုခိုင္ မသကၤာတာနဲ႔ ၫႊန္းသြဲ႕တို႔ ကားနဲ႔ ပါသြားၿပီးလား ေမးေတာ့ သန္းထြန္းဦး ဖြတ္ၾကားက သြားၿပီ ဆရာတဲ့၊ မယုံလို႔ ကိုကို႔ကို ဆက္ေမးခိုင္းေတာ့ ရုံးမွာ ရပ္ ေစာင့္ ေနတယ္၊ သန္းထြန္းဦးကို နဲနဲ ဆူလိုက္တယ္၊ ၿပီးစလြယ္ ေျပာလို႔။ ႏိုဒိုက ကို ဖုန္းေခၚၿပီး ေနာက္ျပန္ လွည့္ၿပီး ရုံးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို ႀကိဳခိုင္းလိုက္တယ္။ ေရွ႕က Janelle တို႔ ကားဆရာကို ခန ရပ္ ေစာင့္ခိုင္း လိုက္ရတယ္။ ကိစၥေတြ ၿပီးေတာ့ မကိုတို နဲ႔ စကား စမည္ ေျပာေနခဲ့တယ္၊ စကား ေကာင္း ေနတုန္း အဲ.. ဇာတ္လမ္း ေနာက္တစ္ခု စ လာပါေရာ၊ မိုးရြာတာေလ။ အထဲဝင္ေျပးရတယ္၊ ကိုခိုင္ စိတ္ပူေနခဲ့တဲ့ ကိစၥ ပါဘဲ၊ မိုးသက္ေလ တိုက္တာေလ၊ ေလွက လူးလွိမ့္ ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႀကီးေပး ငွားခဲ့ရတဲ့ ရွပ္ေျပးေလွ၊ မဆိုးဘူးဗ်၊ သိပ္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းဘူး၊ သန္းႏိုင္ဝင္း ေတာင္ ဘုရားစာ မရြတ္လိုက္ဘူး ထင္တာဘဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေလွက သိပ္ ျမန္ေတာ့ ေလမိၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အတြင္း ပန္းဇင္ကို ျမင္ေနရၿပီေလ၊ စိတ္သက္သာသြားတာလဲ ပါတာေပါ့။ တကယ့္အခက္အခဲက အဲဒီက်မွ တကယ္ စ တာ ကိုး။ လိႈင္းႀကီးေနေတာ့ ရွပ္ေျပးက ပန္းဇင္ဆိပ္ကို မကပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေက်ာက္ခ် ရပ္ရမယ္၊ ပန္းဇင္က ေလွနဲ႔ ထြက္ႀကိဳရတယ္၊ ျပႆနာက ႀကိဳတဲ့ေလွက ရွပ္ေျပးကို မကပ္ႏိုင္ျပန္ဘူး၊ ေခြး ၂ ေကာင္ အၿမီး လိုက္ ဆြဲ ေနၾကသလို ပတ္ေျပး ေနၾကတာက ၃-၄ ပတ္၊ ပန္းဇင္ ေရွ႕က ေခ်ာင္းထဲမွာ၊ ေတာ္ေသးတယ္ ေခ်ာင္းက ေပ ၂၀၀၀ ေလာက္ က်ယ္လို႔၊ မဟုတ္ရင္ ေပ ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွည္တဲ့ ရွပ္ေျပး ေကြ႕မရ ျပဳမရ ျဖစ္ေနဦးမွာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဆင္ေျပ သြားပါတယ္၊ ဓါတ္ပုံေတြ တစ္ေထာႀကီး ရိုက္ျဖစ္လိုက္တာေပါ့။ မူလ အစီအစဥ္ ကေတာ့ ဒီရြာမွာ ၁ နာရီ ဘဲ ေနၿပီး ဆက္သြားဘို႔ပါ၊ ဒါေပမယ့္ မိုးက ရြာေနေတာ့ ခန ရြာေကာ္မတီဝင္ေတြ ရပ္မိရပ္ဖ ေတြနဲ႔ ခန ေတြ႕လိုက္ တယ္၊ မိတ္ဆက္တာ ဘာညာ ေပါ့။ ဂ်ပန္ေတြ ေမးခြန္း တခ်ိဳ႕ ေမးတယ္၊ ေကာ္မတီဝင္ထဲက တစ္ေယာက္ကို CDD ကို ဘယ္လို နားလည္ သလဲ ေမးေတာ့ အဲဒီ ေငြစာရင္းကိုင္ အမ်ိဳးသမီးက “လူထုက အလယ္မွာ” (people at centre) လို႔ေျဖလိုက္တာ ဂ်ပန္ ဆရာ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် သြားတယ္၊ သူလိုခ်င္တဲ့ အေျဖ တည့္တည့္ ျဖစ္သြား တာကိုး။ ခနေနေတာ့ မိုး စည္း သြားတယ္၊ ေက်းရြာ ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္း သြားၾကည့္တယ္၊ ရုံး ေဘးနားမွာဘဲ၊ ရွိရွိ သမွ် စာရြက္ အကုန္ မိတၱဴကူးၿပီး ကပ္ထားတယ္၊ မွတ္ကေရာ။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္အထိ ကပ္ရတာလဲ ေမးေသးတယ္၊ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒က ကပ္မထားခင္က မပါေသးတာေတြကို ခနခန လာေမးေနေတာ့ ဖိုင္ ရွာျပ ေနရတာ အလုပ္ တအား႐ႈပ္လို႔ မထူးပါဘူးဆို ကပ္ထားတာတဲ့၊ ၿပီးေရာ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈကေတာ့၊ ၁၀၀ ဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္း သြားၾကည့္တယ္။ တကယ္ပါဘဲ၊ အရင္က ေျမစိုက္၊ သစ္သား ခေနာ္ခနဲ႔ ကာထားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းကို ကြန္ကရစ္ အုတ္ျမစ္စီၿပီး၊ ကြန္ကရစ္ခင္း၊ ျပဴတင္း ေအာက္ေမး အထိ အုတ္ကာ ထားတယ္၊ အေပၚပိုင္း ကိုေတာ့ သစ္သား ျပန္ကာ ထားတယ္၊ သစ္သားက အသစ္ေတြ ဘယ္က ရလဲ ကိုခိုင္ေမးေတာ့ ေရြေဘာ္ျပန္ထိုး ထားတာပါတဲ့၊ ေကာင္းေပစြ၊ ကေလးေတြ စာသင္ေနၾကတယ္၊ အခန္း မကန္႔ရေသးဘူး၊ လက္သမားက ေနာက္တစ္ ပတ္ အၿပီး လုပ္မွာပါတဲ့၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွ လုပ္ရတာမို႔ပါတဲ့၊ ေကာင္း၏။ ခန္႔မွန္း ကုန္က်ေငြက မေလာက္ပါ၊ ၈၁ သိန္း မွန္းတယ္၊ ၈၂သိန္း ေက်ာ္ ကုန္တယ္၊ လိုေငြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုေတာ့၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး လွဴဖို႔ ေငြ ရွိပါတယ္ ေျပာတယ္၊ ေကာင္းတာေပါ့ ဘယ္သူ လွဴမွာလဲ ဆိုေတာ့ ရြာပိုင္ေငြတဲ့။ ပန္းဇင္က ထြက္လာေတာ့ ေလ ၿငိမ္ သြားၿပီ၊ ရွပ္ေျပး ကပ္လို႔ ရၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဆိပ္ခံမွာ ကပ္လို႔ မရဘူး လိႈင္း ပုတ္ ေနေသးတယ္၊ ငပိ လွမ္းတဲ့ ကပ်င္ တစ္ခုမွာ ကပ္ရတယ္၊ ငပိလွန္းတဲ့ ကပ်င္ဆိုေတာ့ ျမင့္တယ္ေလ ေလွေခါင္မိုးေပၚကို ကိုခိုင္ ခုန္ခ်တာ အေတာ္ျမင့္တယ္၊ တစ္ ရပ္ ေက်ာ္တယ္ေလ၊ ၆ ေပ ခြဲေလာက္ ရွိမယ္၊ ဒါနဲ႔ တျခားလူေတြကို ကုလားထိုင္ ကေန ေလွ်ာခ် ေပးရတယ္။ ေလွေပၚ ေရာက္ေတာ့ ထမင္းေက်ာ္ထုပ္ လိုက္ေဝတယ္၊ ဆာေနၾကတာ ဆိုေတာ့ အရသာ အရွိဆုံး ေန႔လည္စာ ျဖစ္မွာပါ၊ ေလွ ေခါင္မိုးေပၚမွာေလ၊ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ၾကတယ္၊ ေပ်ာ္စရာပ။ ခနေနေတာ့ မိုး ဖြဲဖြဲ က် လာတယ္။ ဒုကၡ၊ ေဇးကမိမွာ ဆိုင္ကယ္ စီးရဦးမွာေကာ၊ တစ္ခါ ထပ္ စိုဦးမယ္ေလ၊ ကိုခိုင္ မသကၤာပါ၊ မေန႔ကတည္းက ဖ်ား မလို ျဖစ္ေနတာ ဒီေန႔ေတာ့ ဖ်ား ရေတာ့မယ့္ ပုံပ။ ေဇးကမိေရာက္ ကေရာ၊ ဆိုင္ကယ္ ၂၀ ေလာက္ ေစာင့္ ေနတယ္၊ ေကာင္းပါ့။ ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးခြလိုက္တယ္ ေမာင္းခိုင္းတယ္၊ ၾကာေလ စိုေလ ျဖစ္မွာ ဆိုေတာ့ ျမန္ျမန္ေရာက္ ျမန္ျမန္ ၿပီးတာပဲေလ။ ရြာလယ္မွာ ေၾကာ္ျငာ သင္ပုန္း ရွိတယ္ မိုးေရ မစိုေအာင္ ပလပ္စတစ္ အုပ္ထားတယ္၊ အစည္းအေဝးက ေက်ာင္းမွာ၊ ေၾသာ… ကေလးေတြ ေက်ာင္းပိတ္ ၾကရေရာလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ တဲ့ ေအာ္ ဆိုးပါ့၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေက်ာင္း မွာ လုပ္ရင္ ပိတ္ရက္ လုပ္ခိုင္းမွပါ။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အမယ္ .. အစည္းအေဝးက ၿပီးခါေတာင္ နီးေနမင့္ကိုး၊ ႏိုဒိုက က ကိုခိုင့္နား လာၿပီး တိုးတိုးေျပာတယ္ ဗမာလိုေျပာတာ၊ မိန္႔ခြန္းေတြ အရွည္ႀကီး ေျပာတယ္ ကိုခိုင္၊ လူေတြက အၾကာႀကီး ထိုင္ေနရတယ္ တဲ့၊ ေရာ.. ဒုကၡ၊ ကိုခိုင္က အိုေခ ဒါဆို က်ေနာ္ မိန္႔ခြန္း တိုတိုဘဲ ေျပာပါ့မယ္ ဆိုေတာ့ ရီတယ္၊ ကိုခို္င္က ဗမာ ဆိုေတာ့ သူ႔ကို (ဂ်ပန္မကို) အဂၤလိပ္ လိုေျပာပါတယ္၊ ဟဲဟဲ ဂ်ပန္လိုမွ မေျပာတတ္တာ။ ကိုခိုင္ တကယ္ဘဲ အတိုဆုံး မိတ္ဆက္ စကားကို ေျပာလိုက္ ပါတယ္၊ က်ေနာ္ လူမႈစစ္ေဆးျခင္း အစည္းအေဝး မျမင္ဘူးလို႔ လာၾကည့္တာပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ ဝိုင္းရီၾကတယ္၊ အခုနက ေဆြးေႏြး ျငင္းခုံရင္း ညီးေငြ႕ေနတာ ေျပေလ်ာ့ သြားၾကသလိုပါ့။ ဂ်ပန္ႀကီး တစ္ေယာက္ကလည္း အခ်ိန္ ၅လ ၆လ အတြင္း ဒီလို အစည္းအေဝးမ်ိဳး လုပ္ႏိုင္တာ အံ့ၾသမိပါေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အစည္းအေဝးကို ဆက္ က်င္းပ ပါတယ္။ ကိုခိုင္ ကေတာ့ အစည္းအေဝးက ပုံစံ သိပ္မက်ဘူး လို႔ ေတြးမိပါတယ္၊ အလုပ္ရုံ ေဆြးေႏြးပြဲလို ပုံစံဘဲ၊ စီမံကိန္း ၁ ႏွစ္ လုပ္တာနဲ႔ ရြာက လူေတြ ဒီေလာက္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ လာတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လို႔လဲ ေတြးမိတယ္၊ လုပ္ဇာတ္ႀကီးလို ျဖစ္ေနတယ္၊ အင္းေလ ပညာရွင္ေတြ ရွိတာဘဲ၊ သူတို႔ ေျပာလာပါလိမ့္မယ္ လို႔ ေတး ထား လိုက္တယ္။ ျပန္လာၾကတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ေလွဆိပ္ နီးေတာ့ မိုး သည္းခ်တယ္၊ စိုျပန္ေရာ။ မင္းသန္းဆိပ္ ကပ္တယ္၊ ကားနဲ႔ျပန္လာၾကတယ္။ AquaWorld ဆိုင္မွာ dinner တဲ့၊ OK ေပါ့။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ကိုခိုင္ ဖ်ားပါၿပီ။ ဒင္းနာက ခ်ိန္း ၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ သြားရတာေပါ့၊ ဘာမွ မစားႏိုင္ပါ၊ ဘာမွလဲ မေသာက္ႏိုင္ပါ၊ ငတ္ေရာ။ ေထြရာေလးပါး စကားေျပာၾက၊ ရီၾက၊ မိတ္ဆက္လိုက္ၾက ေပါ့ေလ။ ည မွ ဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္တယ္၊ ဟိုတယ္ကို ေပါင္မုန္႔ ပို႔ခိုင္းၿပီး ေဆးေသာက္ လိုက္ရတယ္၊ အာေရာဂ် ပရမာ လာဘာ။

၂၀၁၄ ဇြန္လ ၆ ရက္၊ မနက္ ၈ နာရီခြဲ ခ်ိန္း ထားတယ္၊ Nodoka နဲ႔ Janelle နဲ႔၊ ရုံးမွာေတြ႕တယ္၊ မေန႔က အစည္းအေဝးကို သူတို႔လဲ မႀကိဳက္ဘူးကိုး၊ သူတုိ႔က ယဥ္ေက်းတယ္၊ လုပ္ဇာတ္ လို႔ မေျပာဘူး၊ ျပင္စရာ နဲနဲ အၾကံျပဳခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ျပင္ခိုင္းတာကေတာ့ မူလ ဒီဇိုင္းက စတာဘဲ။ အရင္ ဖိတ္ထားတာက ေကာ္မတီဝင္ အားလုံး + ၄ ေယာက္ ပဲ။ Janelle က Social Audit ဆိုတာ ေကာ္မတီကို လူထုက စာရင္းစစ္တာ အခု ေကာ္မတီယင္က ၁၄ ေယာက္၊ ရြာသားက ၄ ေယာက္၊ ဘယ္ေျပာရဲမလဲ လို႔ ဆိုတယ္။ Cesar နဲ႔ ကိုခိုင္ fight ရ ေအာင္ လုပ္ေန၏၊ ေတာ္ပါေသး၏ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းက ေလဆိပ္ ဆင္းၾကစို႔လို႔ ထ ေအာ္လို႔။ ဘယ္လိုပဲ ဆိုဆို အမွတ္တရ ခရီးစဥ္ပါ။